کبریا

مهدي نظري به ما عنايت کن
مارا به صراط خود هدايت کن
مهدي! اگر از منتظرانت بوديم
چون ديده ي نرگس نگرانت بوديم
با اين همه روسياهي و سنگدلي 
اي کاش که از همسفرانت بوديم

اي دل شيداي ما، گرم تمنّاي تو
کي شود آخر عيان طلعت زيباي تو
گر چه نهاني ز چشم، دل نبود نااميد
مي رسد آخر به هم چشم من و پاي تو
نيمه ي شعبان بود روز اميد بشر
شادي امروز ما نهضت فرداي تو

 بيا موعود هنگام قيام است
جهان مجروح يک جو التيام است
زمان لبريز شوق و انتظار است
زمين بر رجعتت امّيدوار است
بيا امشب شب قدر است ما را
علمدار تو در صدر است ما را